سیاست پولی مجموعه‌ای از اقداماتی است که توسط بانک‌های مرکزی برای کنترل عرضه پول، نرخ بهره و مدیریت نقدینگی در اقتصاد به کار گرفته می‌شود. این سیاست‌ها نقش اساسی در تثبیت اقتصاد و حفظ تعادل بازارها دارند. یکی از مهم‌ترین بازارهایی که تحت تأثیر سیاست‌های پولی قرار می‌گیرد، بازار ارزهای خارجی یا فارکس است. تغییرات در نرخ بهره و نقدینگی، توسط بانک‌های مرکزی می‌تواند ارزش ارزها را دگرگون کند و در نتیجه، فرصت‌ها و چالش‌های زیادی برای معامله‌گران فارکس به وجود آورد. در این مقاله از بینگ ایکس فارسی به بررسی سیاست پولی و تأثیر آن بر بازار فارکس خواهیم پرداخت.

سیاست پولی چیست و چرا اهمیت دارد

سیاست پولی مجموعه‌ای از تدابیر و ابزارهایی است که توسط بانک مرکزی یک کشور برای کنترل عرضه پول و مدیریت نرخ تورم در اقتصاد اتخاذ می‌شود. هدف اصلی این سیاست‌ها ایجاد ثبات اقتصادی، جلوگیری از نوسانات شدید و دستیابی به رشد پایدار اقتصادی است. بانک مرکزی از ابزارهایی مانند تعیین نرخ بهره، مدیریت ذخایر بانکی و عملیات بازار باز برای تنظیم عرضه پول و کنترل تورم استفاده می‌کند. سیاست‌های پولی به دو دسته انبساطی و انقباضی تقسیم می‌شوند. سیاست پولی انبساطی با افزایش نقدینگی و کاهش نرخ بهره به تحریک تقاضا کمک می‌کند، در حالی که سیاست پولی انقباضی با کاهش نقدینگی و افزایش نرخ بهره سعی در کنترل تورم دارد.

یکی از جنبه‌های مهم در اجرای سیاست‌های پولی، زمان‌بندی و هماهنگی دقیق با شرایط اقتصادی است. بانک مرکزی باید با توجه به داده‌های اقتصادی، به‌موقع واکنش نشان دهد. تصمیم‌گیری نادرست یا دیرهنگام می‌تواند عواقب منفی برای اقتصاد داشته باشد، مانند افزایش تورم یا رکود. علاوه بر این، هماهنگی میان سیاست‌های پولی و مالی نیز برای رسیدن به اهداف اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. سیاست‌های پولی به تنهایی نمی‌توانند تمام مشکلات اقتصادی را حل کنند و نیازمند حمایت سیاست‌های مالی دولت هستند.

سیاست پولی بر زندگی روزمره مردم نیز تأثیر می‌گذارند. یکی از تأثیرات مستقیم سیاست‌های پولی کنترل تورم و حفظ ارزش پول است. زمانی که تورم کنترل می‌شود و ارزش پول ملی حفظ می‌گردد، قدرت خرید مردم افزایش می‌یابد و ثبات اقتصادی به‌وجود می‌آید. از سوی دیگر، سیاست‌های انبساطی می‌توانند با کاهش نرخ بهره، دسترسی افراد به وام‌های ارزان‌قیمت را تسهیل کنند که به افزایش قدرت خرید و سرمایه‌گذاری خانوارها در مسکن، خودرو و سایر کالاهای باارزش کمک می‌کند. بنابراین، آگاهی از سیاست‌های پولی برای مردم عادی نیز ضروری است تا بتوانند تصمیمات مالی مناسبی بگیرند.

سیاست‌های پولی و مالی هر دو ابزارهای حیاتی برای تنظیم اقتصاد و دستیابی به اهدافی چون رشد اقتصادی، اشتغال و ثبات قیمت‌ها هستند. سیاست پولی با کنترل عرضه پول و تنظیم نرخ بهره تأثیر مستقیمی بر تقاضای کل و سطح قیمت‌ها می‌گذارد. در مقابل، سیاست مالی از طریق تغییر در مالیات‌ها و هزینه‌های دولتی به کنترل و تنظیم تقاضای کل کمک می‌کند. به‌عنوان‌مثال، در زمان رکود اقتصادی، سیاست‌های پولی و مالی انبساطی با افزایش نقدینگی و هزینه‌های دولتی به تحریک تقاضا و خروج اقتصاد از رکود کمک می‌کنند. از سوی دیگر، در دوره‌های تورمی، سیاست‌های انقباضی باعث کاهش تقاضا و کنترل تورم می‌شوند.

نقش سیاست پولی و مالی در تثبیت اقتصاد نیز بسیار حائز اهمیت است. این سیاست‌ها به‌ویژه در کنترل چرخه‌های تجاری که شامل دوره‌های رکود و رونق اقتصادی می‌شود، نقش کلیدی دارند. همچنین، سیاست‌های مالی و پولی در تأمین منابع مالی برای پروژه‌های زیرساختی دولت مانند ساخت جاده‌ها، بنادر، و فرودگاه‌ها اهمیت زیادی دارند. در این زمینه، سیاست‌های مالی به دولت کمک می‌کنند تا منابع مالی لازم را از طریق افزایش مالیات یا کاهش هزینه‌های غیرضروری تأمین کند، درحالی‌که سیاست‌های پولی با تنظیم عرضه پول و کنترل نرخ بهره به ثبات اقتصادی و جلوگیری از نوسانات بازار کمک می‌کند. حفظ تعادل بین این دو سیاست بسیار حیاتی است تا از بروز بی‌ثباتی اقتصادی و تورم بیش‌ازحد جلوگیری شود.

در نهایت، سیاست‌های پولی و مالی به‌عنوان دو ستون اصلی مدیریت اقتصاد کشورها عمل می‌کنند. هماهنگی و اجرای درست این سیاست‌ها می‌تواند به حفظ رشد اقتصادی پایدار، کنترل تورم و ایجاد اشتغال کمک کند و نوسانات اقتصادی را به حداقل برساند.

انواع سیاست‌های پولی

• سیاست پولی انبساطی
• سیاست پولی انقباضی
• سیاست پولی تطبیقی

بانک‌های مرکزی از سه نوع سیاست پولی انبساطی، انقباضی و تطبیقی برای کنترل چرخه اقتصادی و مقابله با نوسانات استفاده می‌کنند. هر کدام از این سیاست‌ها بسته به شرایط اقتصادی به کار گرفته می‌شوند و نیازمند تحلیل دقیق و تخصصی برای اجرای مؤثر هستند. در ادامه، نگاهی مختصر به هر یک از این سیاست‌ها داریم.

سیاست پولی انبساطی

سیاست‌های پولی انبساطی معمولاً در زمانی استفاده می‌شوند که اقتصاد در حالت رکود قرار دارد و نقدینگی در گردش کم است. در چنین شرایطی، بانک مرکزی با کاهش نرخ بهره و افزایش تسهیلات، سعی در افزایش نقدینگی و تحریک فعالیت‌های اقتصادی دارد. کاهش نرخ بهره باعث می‌شود مردم تمایل کمتری به پس‌انداز داشته باشند و بیشتر به سمت هزینه کردن و سرمایه‌گذاری بروند. این اقدامات باعث رونق اقتصادی و افزایش تولید می‌شود.

سیاست پولی انقباضی

زمانی که اقتصاد با تورم بالا و افزایش نقدینگی مواجه است، بانک مرکزی از سیاست‌های پولی انقباضی استفاده می‌کند. افزایش نرخ بهره در این شرایط، تمایل مردم به پس‌انداز را افزایش داده و تقاضا برای وام و خرید کالاها کاهش می‌یابد. این سیاست‌ها به کاهش نقدینگی و کنترل تورم کمک می‌کنند و از بروز فشارهای اقتصادی ناشی از افزایش قیمت‌ها جلوگیری می‌کنند.

سیاست پولی تطبیقی

سیاست‌های تطبیقی زمانی به کار گرفته می‌شوند که اقتصاد در آستانه رکود یا رونق بیش از حد قرار داشته باشد. هدف از این سیاست‌ها، حفظ تعادل اقتصادی و جلوگیری از نوسانات شدید است. بانک مرکزی با توجه به شرایط، ممکن است نرخ بهره را به مقدار کمی کاهش یا افزایش دهد تا از وقوع رکود یا ابررونق جلوگیری کند. هدف اصلی این سیاست‌ها، حفظ ثبات اقتصادی و تداوم رشد پایدار است.

هر یک از این سیاست‌های پولی نقش مهمی در تنظیم اقتصاد و مقابله با مشکلات مختلف اقتصادی دارند. بانک مرکزی با درک عمیق از شرایط اقتصادی و با بهره‌گیری از این ابزارها، سعی در حفظ ثبات و بهبود چرخه اقتصادی دارد.

ابزارهای سیاست پولی و مالی

ابزارهای سیاست پولی و مالی، نقش کلیدی در مدیریت و تنظیم اقتصاد یک کشور ایفا می‌کنند. این ابزارها به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کمک می‌کنند تا میزان نقدینگی، تورم و رشد اقتصادی را کنترل کنند. در ادامه به بررسی ابزارهای اصلی سیاست‌های پولی و مالی و نحوه استفاده از آن‌ها می‌پردازیم.

ابزارهای سیاست پولی

ابزارهای سیاست پولی به عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌های کنترل اقتصادی توسط بانک‌های مرکزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از این ابزارها، نرخ بهره است. بانک مرکزی با تغییر نرخ بهره، میزان پول در گردش را تنظیم می‌کند. کاهش نرخ بهره باعث افزایش تقاضا برای وام و در نتیجه افزایش نقدینگی می‌شود، در حالی که افزایش نرخ بهره منجر به کاهش تقاضا برای وام و کاهش نقدینگی می‌گردد. این ابزار برای کنترل تورم و ایجاد تعادل در بازار پول بسیار موثر است.

دیگر ابزار سیاست پولی، ذخایر قانونی است که بانک مرکزی درصدی از سپرده‌های بانک‌های تجاری را به عنوان ذخایر نزد خود نگه می‌دارد. تغییر این نرخ مستقیماً بر توان وام‌دهی بانک‌ها تأثیر می‌گذارد؛ به طوری که افزایش ذخایر قانونی منجر به کاهش نقدینگی و کاهش توان بانک‌ها برای وام‌دهی می‌شود، و کاهش آن نیز می‌تواند به افزایش نقدینگی و تسهیل وام‌دهی منجر شود.

عملیات بازار باز نیز یکی دیگر از ابزارهای سیاست پولی است که در آن بانک مرکزی از طریق خرید و فروش اوراق بهادار، میزان نقدینگی را کنترل می‌کند. هنگامی که بانک مرکزی اوراق بهادار را خریداری می‌کند، نقدینگی به بازار تزریق می‌شود، در حالی که فروش این اوراق منجر به خروج نقدینگی از بازار و کنترل رشد آن می‌گردد. این روش به خصوص برای ایجاد تعادل در بازارهای مالی و کنترل تورم اهمیت زیادی دارد.

ابزارهای سیاست مالی

ابزارهای سیاست مالی به عنوان یکی از ابزارهای مهم دولت برای تأثیرگذاری بر اقتصاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از این ابزارها، مالیات‌ها است. دولت با افزایش یا کاهش نرخ مالیات بر درآمد افراد و شرکت‌ها می‌تواند بر میزان مصرف و تقاضا تأثیر بگذارد. کاهش مالیات‌ها باعث افزایش درآمد قابل تصرف افراد و در نتیجه افزایش مصرف و تقاضا در اقتصاد می‌شود. در مقابل، افزایش مالیات‌ها می‌تواند تقاضا را کاهش داده و به کنترل تورم کمک کند.

مخارج دولت نیز یکی دیگر از ابزارهای سیاست مالی است که دولت از طریق آن سطح فعالیت‌های اقتصادی را تنظیم می‌کند. افزایش مخارج دولتی، به خصوص در پروژه‌های زیرساختی و خدمات عمومی، می‌تواند منجر به تحریک اقتصاد و افزایش تقاضا شود. از سوی دیگر، کاهش مخارج دولتی منجر به کاهش تقاضا و کنترل فشارهای تورمی می‌گردد.

یارانه‌ها و پرداخت‌های انتقالی نیز از ابزارهای سیاست مالی هستند که با هدف افزایش درآمد قابل تصرف افراد و کمک به اقشار کم‌درآمد به کار می‌روند. دولت‌ها با اعطای یارانه‌های نقدی یا خدماتی و همچنین پرداخت‌های انتقالی به اقشار مختلف جامعه، میزان مصرف و تقاضا را در اقتصاد افزایش می‌دهند. این اقدامات به ویژه در زمان رکود اقتصادی برای تحریک تقاضا و حفظ سطح رفاه اجتماعی اهمیت دارد.

برای دستیابی به اهداف کلان اقتصادی نظیر رشد پایدار، کنترل تورم و اشتغال کامل، سیاست‌گذاران باید از ابزارهای سیاست پولی و مالی به طور هم‌زمان و هماهنگ استفاده کنند. گاهی بین این دو سیاست تعارضاتی پیش می‌آید؛ به عنوان مثال، سیاست پولی انبساطی ممکن است منجر به کسری بودجه شود و نیاز به سیاست مالی انقباضی ایجاد کند. بنابراین، همکاری بین دولت و بانک مرکزی در تنظیم این سیاست‌ها امری حیاتی است.

ابزارهای اجرای سیاست پولی

ابزارهای اجرای سیاست پولی توسط بانک‌های مرکزی برای کنترل و تنظیم جریان پول در اقتصاد استفاده می‌شوند. یکی از ابزارهای اصلی در این حوزه، نرخ بهره است. تعیین نرخ بهره به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزارهای سیاست پولی، نقش اساسی در کنترل تقاضا برای وام دارد. افزایش نرخ بهره باعث می‌شود که بانک‌ها تمایل بیشتری به جذب سپرده پیدا کنند و تمایل به وام‌دهی کاهش یابد. این اقدام منجر به کاهش نقدینگی در بازار شده و به کنترل تورم کمک می‌کند. بالعکس، کاهش نرخ بهره تقاضا برای وام را افزایش داده و باعث افزایش نقدینگی در اقتصاد می‌شود که می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند، اما در عین حال ممکن است فشارهای تورمی را افزایش دهد.

ذخایر قانونی نیز یکی دیگر از ابزارهای سیاست پولی است که بانک‌های مرکزی از آن برای کنترل نقدینگی استفاده می‌کنند. ذخایر قانونی به درصدی از سپرده‌های بانکی اشاره دارد که بانک‌های تجاری باید نزد بانک مرکزی نگهداری کنند. بانک مرکزی با افزایش نرخ ذخایر قانونی، توانایی بانک‌ها برای وام‌دهی را محدود می‌کند. این امر باعث کاهش نقدینگی و در نتیجه کاهش تورم می‌شود. از سوی دیگر، کاهش ذخایر قانونی به بانک‌ها اجازه می‌دهد که وام‌های بیشتری ارائه دهند و نقدینگی را در اقتصاد افزایش دهند که به رشد اقتصادی کمک می‌کند، اما ممکن است ریسک تورم را افزایش دهد.

یکی دیگر از ابزارهای مهم اجرای سیاست پولی، عملیات بازار باز است. بانک مرکزی از طریق خرید و فروش اوراق بهادار در بازارهای مالی نقدینگی را تنظیم می‌کند. هنگامی که بانک مرکزی اقدام به خرید اوراق بهادار می‌کند، پول به بازار تزریق می‌شود و نقدینگی افزایش می‌یابد. این روش به عنوان یک ابزار تسهیل پولی برای تحریک اقتصاد استفاده می‌شود. در مقابل، زمانی که بانک مرکزی اقدام به فروش اوراق بهادار می‌کند، پول از بازار خارج می‌شود و نقدینگی کاهش می‌یابد. این روش معمولاً برای کاهش فشارهای تورمی و کنترل نقدینگی اضافی در اقتصاد به کار می‌رود.

در نهایت، ابزارهای سیاست پولی و مالی هر دو از اهمیت ویژه‌ای در مدیریت اقتصاد کشورها برخوردار هستند. بانک‌های مرکزی و دولت‌ها با استفاده از این ابزارها به دنبال دستیابی به اهداف اقتصادی نظیر تثبیت رشد اقتصادی، کنترل تورم و حفظ اشتغال هستند. هماهنگی میان سیاست‌های پولی و مالی می‌تواند تعادل اقتصادی را حفظ کند و از نوسانات شدید جلوگیری نماید. وقتی سیاست‌های پولی به درستی با سیاست‌های مالی هماهنگ شوند، اقتصاد به سمت پایداری و رشد حرکت می‌کند و تورم و نوسانات اقتصادی کاهش می‌یابند

تأثیر سیاست‌های پولی بر بازار فارکس

سیاست‌های پولی بانک‌های مرکزی، تأثیر چشم‌گیری بر بازار ارزهای خارجی (فارکس) دارند. بانک‌های مرکزی از ابزارهای مختلفی مانند تعیین نرخ بهره، عملیات بازار باز و مداخلات ارزی برای کنترل ارزش پول ملی خود استفاده می‌کنند که هر یک از این ابزارها به شکلی خاص بر نرخ تبادل ارزها در بازار فارکس اثرگذار است.

یکی از اصلی‌ترین ابزارهای بانک‌های مرکزی برای تأثیرگذاری بر بازار فارکس، تعیین نرخ بهره است. هنگامی که یک بانک مرکزی نرخ بهره را افزایش می‌دهد، ارزش پول ملی آن کشور در برابر سایر ارزها تقویت می‌شود. دلیل این امر آن است که نرخ بهره بالاتر، سرمایه‌گذاران را به نگه‌داری و سرمایه‌گذاری در ارز آن کشور ترغیب می‌کند، چرا که نرخ بازدهی سرمایه افزایش می‌یابد. به همین ترتیب، کاهش نرخ بهره می‌تواند ارزش پول ملی را تضعیف کند و جذابیت آن را برای سرمایه‌گذاران کاهش دهد.

بانک‌های مرکزی از طریق عملیات بازار باز نیز می‌توانند بر میزان نقدینگی و ارزش پول ملی خود اثر بگذارند. با خرید اوراق بهادار، بانک مرکزی نقدینگی را در بازار افزایش می‌دهد و این اقدام می‌تواند باعث کاهش ارزش پول ملی شود. در مقابل، فروش اوراق بهادار منجر به کاهش نقدینگی و تقویت ارزش ارز خواهد شد. این نوسانات در نقدینگی و ارزش پول، تاثیرات مستقیم بر نرخ تبادل ارزها در بازار فارکس دارد.

بانک‌های مرکزی گاهی برای تثبیت یا تنظیم ارزش پول ملی خود در بازارهای جهانی اقدام به خرید و فروش ارز می‌کنند. اگر بانک مرکزی بخواهد ارزش پول خود را کاهش دهد، ارزهای خارجی خریداری کرده و از این طریق عرضه پول ملی را افزایش می‌دهد. در مقابل، اگر بخواهد ارزش پول ملی را تقویت کند، اقدام به فروش ارز خارجی و خرید پول ملی می‌کند. این مداخلات ارزی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر بازار فارکس داشته باشد و معامله‌گران با توجه به این اقدامات، تصمیمات معاملاتی خود را تنظیم می‌کنند.

سیاست‌های پولی از طریق تأثیرگذاری بر شاخص‌های اقتصادی نیز می‌توانند بر نرخ تبادل ارزها اثر بگذارند. سیاست‌های پولی انبساطی، با کاهش نرخ بهره و افزایش نقدینگی، معمولاً به رشد اقتصادی منجر می‌شوند و می‌توانند ارزش ارز را تقویت کنند. از سوی دیگر، سیاست‌های پولی انقباضی با افزایش نرخ بهره و کاهش نقدینگی ممکن است منجر به رکود اقتصادی و کاهش ارزش ارز شوند. معامله‌گران فارکس این شاخص‌ها را به دقت دنبال می‌کنند تا استراتژی‌های خود را بر اساس شرایط اقتصادی و سیاست‌های پولی تنظیم کنند.

سیاست‌های پولی بانک‌های مرکزی تأثیر مستقیمی بر بازار فارکس دارند. تغییرات نرخ بهره، عملیات بازار باز و مداخلات ارزی، همگی از عوامل کلیدی هستند که نرخ تبادل ارزها را تعیین می‌کنند. معامله‌گران فارکس با دنبال کردن دقیق این سیاست‌ها و تحلیل اثرات اقتصادی آن‌ها می‌توانند از نوسانات بازار بهره ببرند و تصمیمات معاملاتی بهتری اتخاذ کنند.

تأثیر واقعی سیاست‌های پولی بر معامله‌گران فارکس

سیاست‌های پولی تأثیرات مستقیم و غیرمستقیمی بر بازار فارکس و معامله‌گران آن دارند. این سیاست‌ها که توسط بانک‌های مرکزی برای کنترل و مدیریت منابع پولی و مالی کشور اتخاذ می‌شوند، می‌توانند نرخ‌های بهره، تقاضا و عرضه، نوسانات و میزان ریسک در بازار ارز را تغییر دهند. در ادامه به بررسی این تأثیرات می‌پردازیم:

یکی از مهم‌ترین تأثیرات سیاست‌های پولی بر بازار فارکس، تغییر نرخ ارز است. زمانی که بانک مرکزی نرخ بهره را افزایش می‌دهد، ارزش پول ملی تقویت شده و نرخ ارز آن در برابر سایر ارزها افزایش می‌یابد. این امر به معامله‌گران فارکس فرصت سودآوری می‌دهد. بالعکس، کاهش نرخ بهره باعث تضعیف ارزش پول ملی می‌شود و به معامله‌گران امکان کسب سود از معاملات فروش ارز را فراهم می‌کند.

سیاست‌های پولی، به‌ویژه تنظیمات نرخ بهره و کنترل منابع پولی، می‌توانند تقاضا و عرضه ارز را به‌طور مستقیم تحت تأثیر قرار دهند. با تغییرات در عرضه و تقاضای ارز، نرخ ارز نیز دستخوش تغییرات می‌شود و این تغییرات به‌طور مستقیم بر سود و زیان معامله‌گران فارکس اثر می‌گذارد.

تغییرات در سیاست‌های پولی، می‌توانند ریسک و پایداری بازار ارز را تحت تأثیر قرار دهند. تغییرات ناگهانی در نرخ بهره یا سیاست‌های پولی، نوسانات بیشتری در بازار ایجاد می‌کنند و ریسک معاملات افزایش می‌یابد. معامله‌گران فارکس باید به این تغییرات واکنش نشان دهند و استراتژی‌های خود را بر اساس میزان ریسک تنظیم کنند.

سیاست‌های پولی انبساطی، با تزریق نقدینگی به بازار، منجر به افزایش حجم معاملات و در نتیجه افزایش نوسانات در بازار ارز می‌شوند. این نوسانات می‌توانند فرصت‌های معاملاتی جذابی ایجاد کنند، اما در عین حال ریسک‌ها را نیز افزایش می‌دهند. در مقابل، سیاست‌های انقباضی با کاهش نقدینگی، نوسانات بازار را کاهش می‌دهند. معامله‌گران فارکس باید استراتژی‌های خود را با توجه به این نوسانات تنظیم کنند تا از فرصت‌ها به بهترین نحو استفاده کرده و از ریسک‌ها دوری کنند.

سیاست‌های پولی با تأثیرگذاری بر نرخ بهره، تقاضا و عرضه ارز، نوسانات بازار و سطح ریسک، تأثیر چشمگیری بر معاملات فارکس دارند. معامله‌گران باید همواره تغییرات سیاست‌های پولی بانک‌های مرکزی را دنبال کنند تا بتوانند استراتژی‌های مناسب‌تری برای استفاده از این تغییرات اتخاذ کنند و از فرصت‌ها و چالش‌های پیش‌آمده بهره‌مند شوند.

سخن پایانی

در نهایت، سیاست‌های پولی نقش تعیین‌کننده‌ای در هدایت بازارهای مالی، به‌ویژه بازار فارکس، ایفا می‌کنند. تغییرات در نرخ بهره، نقدینگی و مداخلات ارزی بانک‌های مرکزی می‌تواند فرصت‌ها و چالش‌های متعددی را برای معامله‌گران ایجاد کند. آگاهی از این سیاست‌ها و درک صحیح تأثیر آن‌ها بر ارزش ارزها، به معامله‌گران فارکس کمک می‌کند تا استراتژی‌های دقیق‌تری را اتخاذ کنند و در برابر نوسانات بازار، تصمیمات موفق‌تری بگیرند. با شناخت کامل از سیاست‌های پولی، معامله‌گران می‌توانند از تحولات اقتصادی بهره‌مند شده و در دنیای پویای فارکس عملکرد بهتری داشته باشند.

جهت ورود و ثبت نام در صرافی بینگ ایکس کلیک کنید